ਭੂਮੀਆਂ ਚੋਰ ਦੀ ਸਾਖੀ

ਗੁਰੂ ਜੀ ਆਪਣੀ ਯਾਤਰਾ ਦੇ ਦੋਰਾਨ ਢਾਕਾ ਪਰਦੇਸ ਪਹੁੰਚੇ ਤਾਂ ਇੱਕ ਧਰਮਸ਼ਾਲਾ ਕੋਲ ਆ ਕੇ ਰੁਕ ਗਏ, ਉਹ ਧਰਮਸ਼ਾਲਾ ਭੂਮੀਆਂ ਨਾਮ ਦੇ ਬੰਦੇ ਨੇ ਬਨਵਾਈ ਸੀ, ਉਥੇ ਉਹ ਲੋੜਵੰਦ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਲੰਗਰ ਸ਼ਕਾਇਆ ਕਰਦਾ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਗੁਰੂ ਜੀ ਪਹੁੰਚੇ ਤਾਂ ਭੂਮੀਆਂ ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਆਇਆ ਤੇ ਹਥ ਜੌੜ ਕੇ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਪਰਸ਼ਾਦਾ ਛਕੋ ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਪੁਛਿਆ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਬਿਲਕੁਲ ਸਚ ਦਸ ਦਿਤਾ ਕਿ ਉਹ ਚੋਰ ਹੈ, ਚੋਰੀਂ ਕਰ ਕੇ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਨਾਲੇ ਲੋੜਵੰਦਾ ਨੂੰ ਲੰਗਰ ਛਕਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜੇ ਸਾਨੂੰ ਲੰਗਰ ਛਕਾਉਣਾ ਹਾ ਤਾਂ ਮਿਹਨਤ ਦੀ ਕਮਾਈ ਵਿੱਚੋਂ ਛਕਾ, ਭੂਮੀਆਂ ਚੋਰ ਜੰਗਲ ਗਿਆ ਲਕੜੀਆਂ ਕਟ ਕੇ ਵੇਚ ਕੇ ਜਿਨੇ ਪੈਸਾ ਮਿਲੇ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਰਾਸ਼ਨ ਲਿਆ ਕੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਲਈ ਭੋਜਨ ਬਨਵਾਇਆ, ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਭੋਜਨ ਛਕਿਆ ਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਭੂਮੀਆਂ ਤੂੰ ਚੋਰੀ ਛਡ ਦੇ ਤਾਂ ਭੂਮੀਆਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਗੁਰੂ ਜੀ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਰੇ ਕਹਿਣੇ ਮੰਨਣ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਹਾਂ ਪਰ ਮੇਰੇ ਕੋਲੇ ਚੋਰੀ ਨਹੀਂ ਛੱਡੀ ਜਾਣੀ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਇਹੀ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਹੋਰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਫਿਰ ਸਾਡੀਆਂ ਤਿੰਨ ਗੱਲਾਂ ਮੰਨ। ਭੂਮੀਆਂ ਚੋਰ ਨੇ ਕਿਹਾ ਤੁਸੀਂ ਹੁਕਮ ਕਰੋ ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਪਹਿਲੀ ਗਲ ਝੂਠ ਨਹੀਂ ਬੋਲਣਾ, ਦੂਜੀ ਗਲ ਕਿਸੇ ਗਰੀਬ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ, ਤੀਜੀ ਗਲ ਲੂਣ ਹਰਾਮ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ। ਭੂਮੀਆਂ ਚੋਰ ਨੇ ਸਤਿ ਬਚਨ ਕਿਹਾ। ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਭੂਮੀਆਂ ਚੋਰ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਅਜ ਰਾਜ ਮਹਿਲ ਵਿੱਚ ਚੋਰੀ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਜਿਆਦਾ ਪੈਸਾ ਮਿਲ ਗਿਆ ਤਾਂ ਕੁਝ ਦਿਨ ਨਿਕਲ ਜਾਣਗੇ। ਉਹ ਰਾਜਕੁਮਾਰਾਂ ਵਰਗੇ ਕਪੜੇ ਪਾ ਕੇ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ, ਪਹਿਰੇਦਾਰ ਨੇ ਪੁਛਿਆ ਤੂੰ ਕੌਣ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਗੁਰੂ ਜੀ ਪਹਿਲੀ ਗਲ ਯਾਦ ਆਈ ਕਿ ਝੂਠ ਨਹੀਂ ਬੋਲਣਾ, ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਮੈਂ ਚੋਰ ਹਾਂ, ਪਹਿਰੇਦਾਰ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਇੰਨੇ ਵਧੀਆ ਕੱਪੜੇ ਪਾਏ ਹਨ, ਇਹ ਮਜਾਕ ਕਰਦਾ ਹੈ , ਪਹਿਰੇਦਾਰ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਅੰਦਰ ਜਾਣ ਦਿੱਤਾ, ਉਸਨੇ ਰਾਜ ਮਹਿਲ ਵਿੱਚ ਜਾਕੇ ਸਾਰਾ ਧਨ ਤੇ ਜੇਵਰ ਵਗੇਰਾ ਇਕਠੇ ਕਰ ਲਏ, ਉਥੇ ਇਕ ਪੋਟਲੀ ਵੀ ਪਈ ਸੀ, ਉਸਨੇ ਪੋਟਲੀ ਖੋਲੀ ਤੇ ਜੀਭਾਂ ਤੇ ਰਖ ਕੇ ਸੁਆਦ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਲੂਣ ਦਾ ਸੁਆਦ ਆਇਆ, ਉਸਨੂੰ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦਾ ਦੂਜਾ ਬਚਨ ਯਾਦ ਆਇਆ ਕਿ ਲੂਣ ਗਲਾਮੀ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ, ਉਹ ਸਾਰਾ ਸਮਾਨ ਉਥੇ ਹੀ ਛੱਡ ਕੇ ਵਾਪਸ ਆ ਗਿ�